Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία και η υποκρισία της Χρυσής Αυγής

Στην συνέντευξη που πήρε ο Τράγκας από τους 4 χρυσαυγίτες βουλευτές στην εκπομπή του στον Σκάι την Κυριακή 7.4.2013 υπήρξαν πολλές στιγμές που η Χρυσή Αυγή ξεσκεπάστηκε αλλά και εκτέθηκε ιδεολογικά.  




Ένα χαρακτηριστικό σημείο ήταν η ερώτηση του Τράγκα προς τον Παππά σχετικά με το αν η Χρυσή Αυγή σέβεται το Σύνταγμα και δεν θα καταλύσει το κοινοβούλιο σε περίπτωση που αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας (12:58-13:47): 

Τράγκας: "Θέλω να σας ρωτήσω κάτι: σας κατηγορούνε ότι ήσαστε εκτός συνταγματικού τόξου, ότι είσαστε φασίστες και ότι πρόκειται με τη δράση σας, θέλετε την κατάλυση του ελληνικού κοινοβουλίου, της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Κύριε Παππά, πέστε μου κάτι: το θέλετε αυτό το πράγμα; Τι γνώμη έχετε δηλαδή για το κοινοβούλιο και την κοινοβουλευτική δημοκρατία στην Ελλάδα; Μη ξεχνάτε ότι εκλεγήκατε κι εσείς με την ψήφο Ελλήνων που ψήφισαν Χρυσή Αυγή".
Παππάς: "Μας τίμησαν οι Έλληνες και θέλουμε να τους τιμήσουμε. Βεβαίως και είμαστε μέσα στα συνταγματικά πλαίσια, κινούμεθα μέσα στα συνταγματικά πλαίσια, έχουμε κάνει τη δήλωσή μας στον Άρειο Πάγο ότι δεν προσβλέπουμε στην ανατροπή του πολιτεύματος […] από το 1983 [....]".


Ο "σεβασμός" της Χρυσής Αυγής στο Σύνταγμα και στην Δημοκρατία


Οι ψεύτικες αυτές δηλώσεις συνταγματικής νομιμοφροσύνης και δήθεν σεβασμού της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας από τους χρυσαυγίτες, θυμίζουν πολλά από την ανάλογη φρασεολογία του Χίτλερ και έχουν ως σκοπό να εξαπατήσουν τον αφελή και ανιστόρητο μέσο Έλληνα, ο οποίος αγνοεί βασικά πράγματα για τον φασισμό. Ανάλογη εξαπάτηση του γερμανικού λαού επεχείρησε και πέτυχε το κόμμα του Χίτλερ στην Γερμανία. Γράφει ο Ούβε Τιμ:

"Οι λόγοι που κατά προτίμηση λανσάριζε το NSDAP [1] με την προπαγάνδα του μέχρι το 1933 δεν ήταν η εξολόθρευση των Εβραίων, η τρομοκρατία των στρατοπέδων συγκέντρωσης και ο πόλεμος, αλλά ότι πριν και πάνω απ'όλα πολύ περισσότερο διακήρυσσε ένα κρατιστικό-σοσιαλιστικό οικονομικό και κοινωνικό πρόγραμμα για το ξεπέρασμα της ανεργίας, τον παραμερισμό της φτώχειας, με τα οποία οι εθνικοσοσιαλιστές έκαναν αμέσως πάταγο και έτσι μπόρεσαν να πάρουν με το μέρος τους μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού (και επίσης βέβαια, αυτό το οποίο δεν πρέπει να υποτιμηθεί είναι ο από ψυχολογική άποψη συμψηφισμός των πραγματικών ή υποτιθέμενων ταπεινώσεων, τις οποίες είχε προξενήσει στους Γερμανούς η "ειρηνευτική συνθήκη των Βερσαλλιών", μιας που ακόμα δεν μπορούσε να γίνει λόγος για μία μέσω πολέμου "τακτοποίηση").

Ο Ρούντολφ Ρόκερ, ο οποίος μαζί με τον Έριχ Μύζαμ αναμείχθηκε ακόμα και σε δημόσιες συζητήσεις με τους εθνικοσοσιαλιστές, θεωρούσε ορθά, ότι πράγματι το 90% των ψηφοφόρων τoυ NSDAP δεν είχαν ιδέα ούτε για το "Τρίτο Ράιχ" ούτε για την αποκαλούμενη "αποστολή της βόρειας φυλής", και ότι ουσιαστικά αυτοί ήταν απλά και μόνο δυσαρεστημένοι ή απελπισμένοι, οι οποίοι είχαν αποθέσει την τελευταία τους ελπίδα στον Χίτλερ. 




Οι Γερμανοί δεν είχαν επίγνωση του ρατσισμού και του ιμπεριαλισμού των Ναζί, τους οποίους και ψήφισαν, διότι το NSDAP δικαιολογημένα δεν έθεσε αυτούς τους στόχους στο κέντρο της αγκιτάτσιάς του- αλλά αναμφίβολα την οικονομική κρίση που ήταν φανερή σε όλους. Αυτή μπόρεσε ο Χίτλερ να εκμεταλλευτεί, μιας και αυτός δεν ήταν υπεύθυνος γι'αυτή.

Διότι όλα όσα οι Ναζί στηλίτευαν τα χρόνια 1928-1933, ανταποκρίνονταν φυσικά στην κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Υπήρχε η μαζική εξαθλίωση, υπήρχαν εκατομμύρια άνθρωποι άνεργοι - και τα δημοκρατικά κόμματα, οι αξιωματούχοι πολιτικοί, είτε αυτοί είχαν αστικό, είτε εθνικό είτε σοσιαλδημοκρατικό χρώμα, δεν ήξεραν να μεταδώσουν στον λαό καμιά ελπίδα, καμιά προοπτική. Σε αυτή την περίπτωση το NSDAP αναπλήρωσε το κενό: αυτό παρουσιάστηκε απέναντι στα μέχρι τότε κυβερνώντα κόμματα ως "κοινωνική δύναμη τάξης" με μια ικανότητα για λύση των κοινωνικών προβλημάτων, για την οποία ούτε η αστική κυβέρνηση ούτε το SPD φαίνονταν να είναι ικανά"[2]. 

Η τακτική που ακολουθεί η Χρυσή Αυγή είναι πανομοιότυπη με αυτή του Χίτλερ. Η λύση απέναντι σε αυτή τη διείσδυση της νεοναζιστικής συμμορίας στον αφελή μέσο νεοέλληνα, δεν είναι οι αντιφασιστικές συγκεντρώσεις, ο αποκλεισμός της Χρυσής Αυγής από τα ΜΜΕ και η βία ως απάντηση στη βία της, αλλά η ενημέρωση των όσων έχουν πέσει στα νύχια της Χρυσής Αυγής, η αποδόμηση του φασιστικού λόγου και η προσπάθεια ανάδειξης του μαύρου σκοταδιού και της ανελευθερίας που φέρνει στην πραγματικότητα αυτή η συμμορία[3]. 


_____________________
[1] Το Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (γερμ. Nationalsozialistische Deutsche Arbeit-erpartei), γνωστότερο ως NSDAPΝαζιστικό ΚόμμαΕθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα των Γερμανών Εργατών ή απλά Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα, είναι το πολιτικό κόμμα που οδηγήθηκε στην εξουσία της Γερμανίας με την καθοδήγηση του Αδόλφου Χίτλερ το 1933. Ο όρος Ναζί είναι μια συντόμευση των γερμανικών λέξεων (NA)tionalso(ZI)alismus (Εθνικοσοσιαλισμός)- η ιδεολογία του NSDAP (wikipedia).
[2] Ούβε Τιμ, Τι είναι πραγματικά φασισμός; εκδ.τροπή 2003, μετάφραση Γιάννης Καραπαπάς, σσ.44-5.
[3] "Η απαγόρευση του Mein Kampf στη Γερμανία δεν εμπόδισε τις ομάδες των νεοναζί να αυξάνουνε ολοένα, ένα συντεταγμένο κόμμα να αρνηθεί το Άουσβιτς και ολόκληρους πολιτικούς σχηματισμούς εξουσίας (Χριστιανοδημοκράτες του Στόιμπερ) να στοιχίζονται σχεδόν απροκάλυπτα πίσω από ξενοφοβικές και ρατσιστικές επιλογές. Και συμφωνώ απόλυτα με τη θέση που από χρόνια έχει διατυπώσει ο Γκίντερ Γκρας: το Mein Kampf πρέπει να κυκλοφορεί ελεύθερα και στη Γερμανία, καθώς η επόμενη Νύχτα των Κρυστάλλων και το επόμενο Άουσβιτς θα αποτραπούν εγκαιρότερα εάν γνωρίζουμε μέσα από ποια επιχειρηματολογία γεννήθηκαν, και όχι αν την εξορίσουμε σε μια μακρινή περιφραγμένη no mans land που κανένας δεν πλησιάζει. Η προληπτική απαγόρευση του φασιστικού λόγου όχι μόνο δεν τον ακυρώνει, αλλά τον δικαιώνει στα μάτια των εκφραστών του, καθώς τον καθιστά «διωκόμενο» άρα και προνομιακό πόλο ενός ιδεολογικού πολέμου και μοιραία του προσδίδει την ηρωική νομιμοποίηση της «αντίστασης». Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά τον Ίαν Κέρσοου, θα δει πως η δεκάμηνη φυλάκιση του Χίτλερ στο Λάντσμπεργκερ όχι μόνο δεν ανέκοψε την πορεία του προς την καγγελαρία, αλλά τον μετέβαλε από έναν γραφικό εξτρεμιστή σε πόλο επανασύστασης της «χαμένης γερμανικής ισχύος». Είναι τουλάχιστον ανορθολογικό να πιστεύουμε πως ο φασισμός, ο ρατσισμός και το μίσος του άλλου αντιμετωπίζεται στον πυρήνα τους με απαγορεύσεις, όταν εκτρέφονται από ηθικά συστήματα που δομούνται πάνω στην έννοια της απαγόρευσης" (Θανάσης Τριαρίδης,  το δικαίωμα του να είσαι φασίστας).  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου