Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Εθνικισμός: η "ταυτότητα" του χάλια μικροαστού

Beethoven Symphony 9 in D minor Op. 125 (1/7)


«Τα περισσότερα στην επιστήμη, την τεχνολογία, την φιλοσοφία, τη μουσική, την ποίηση τα έχουν κάνει οι Γερμανοί. Κι αυτό μόνο οι απαίδευτοι και οι δημαγωγοί θα μπορούσαν να το αμφισβητήσουν. Είναι εντελώς άλλο θέμα το ότι ο Χίτλερ εκμεταλλεύτηκε δημαγωγικά τη γερμανική πολιτιστική υπεροχή για να την μεταλλάξει τελικά σε καταστροφικό σοβινισμό. Η τεράστια μάζα των γερμανών χωρικών και των γερμανών μικροαστών ξέρουν τόσα από Γκαίτε, Μπετόβεν, Κλάιστ, Χέντερλιν κ.λπ., όσα και οι δικοί μας εθνικιστές από Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Αισχύλο, Σοφοκλή, Ευριπίδη, κ.λπ. Ο εθνικισμός, άλλωστε, δεν είναι ιδεολογία, είναι ιδεολόγημα. Δηλαδή μια φαντασιακή κατάσταση. Έτσι, ο απαίδευτος Γερμανός ανατριχιάζει από εθνικό ενθουσιασμό και μόνο ακούγοντας τη λέξη Μπετόβεν, άσχετα αν βασανίζεται και υποφέρει όταν τον υποχρεώσεις εκτός από το όνομα να ακούσει τη μουσική του Μπετόβεν. Το ίδιο θα ανατριχιάσουν από εθνικό ενθουσιασμό και οι απαίδευτοι ελληνοσοβινιστές εδώ σε μας ακούγοντας το όνομα του διεθνούς φήμης συνθέτη Νίκου Σκαλκώτα, που δοξάζει την Ελλάδα κ.λπ., αν και θα τους βασανίσεις με τον πιο σκληρό τρόπο αν τους υποχρεώσεις να ακούσουν πέντε νότες από τη δύσκολη δωδεκατονική μουσική του. Ο εθνικισμός και η κουφότητα είναι περίπου συνώνυμα.
Dimitris Mitropoulos,Philarmonic of New York''Epirotikos Dance'by Nikos Skalkotas
Παρά ταύτα, ο εθνικισμός είναι πανίσχυρος. Δίνει «ταυτότητα» στον ταλαίπωρο, τον κάνει να νοιώθει «κάποιος» κι ας είναι χάλιας. Κι όποιος φρικιά με τη ναζιστική βαρβαρότητα, ας σκεφτεί πως αυτή δεν ήταν η απόρροια του μεγαλειώδους γερμανικού πολιτισμού, αλλά η συνέπεια της δημαγωγικής οικειοποίησής του από έναν πολύ μεγάλο δημαγωγό, τον Αδόλφο Χίτλερ. Άλλωστε, η διαφορά ανάμεσα στον Χίτλερ και τους έλληνες δημαγωγούς, που συνεχώς διεγείρουν την κούφια «εθνική υπερηφάνεια» του λαού για να χειραγωγούν την απαίδευτη μάζα χωρίς να κάνουν τίποτα για να γνωρίσουν στους Έλληνες το πραγματικό αντικείμενο της εθνικής τους υπερηφάνειας, είναι ποσοτική και όχι ποιοτική. Ο φασισμός, που είναι εθνικισμός στον πιο βαθύ και τον πιο σκληρό του πυρήνα, σε περιμένει σε κάθε γωνία που σχηματίζει ο μύθος και η πραγματικότητα, για να σου τη φέρει κατακούτελα» (Βασίλης Ραφαηλίδης, Οι λαοί της Ευρώπης, Αθήνα 1996, σσ.396-7).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου